Moją historię pragnę zadedykować wszystkim młodym chłopakomi szukającym odpowiedzi na nurtujące ich pytania: kim ja jestem? dlaczego ja? dlaczego tak się dzieje?, którzy być może tak jak ja przeżyli podobną historię w swoim życiu a teraz cierpią z powodu wspomnień.

"Chcę upaść we śnie z niewinną delikatnością, ze łzami...
Rysunek łez w kałuży zrobionej brzytwą ma nieco słodki smak...

Nienawidzę siebie...

To odchodzi daleko stąd, niezdolne odejść...
Chcę upaść we śnie z niewinną delikatnością ze łzami...
To tylko odbija się na tle czerwonego nieba...

Krzyki nie mogą być... usłyszane już nigdy..."

Dir En Grey/Concaived Sorrow


***

Nigdy nie odważyłbym się powiedzieć tego co wydarzyło się w moim życiu...
Nigdy nie miałbym w sobie dość odwagi by to zrobić..
Wiedząc, że tu są i będą sami moi przyjaciele, chcę nareszcie się otowrzyć..
Gdy rany już się zagoiły
I pozostały tylko brzydkie blizny...

Miałem 10 lat gdy poraz pierwszy przyszedł do mojego pokoju.
Cień złego człowieka.
Koszmar...Najgorszy z najgorszych..
Powoli wsunął się pod kołdrę nie pozostawiając drogi ucieczki...
Cichy milczący chłopiec kochał rękę ktora teraz go krzywdziła.
Teraz...
Jej nie nawidzi...
Co noc koszmar się powtarzał. Jak zły film w ktorym zacięła się taśma...
Co noc ta sama historia...Ja. On..Ciemność i płacz..Bezsilny..W poduszkę..
Zastanawiałem się dlaczego tak się dzieje...Co za mną jest nie tak, że on przychodzi do mnie i robi mi TO co tak boli...Dlaczego ja?! Tak widocznie musiało być...
Niestety..Film wciąż i wciąż sie powtarzał, a nie było nikogo, kto mógłby go wreszcie przerwać
i zniszczyć...
Osoba, którą kochałem najbardziej na świecie, żyła w nieświadomości...
a ja w strachu.
W obawie przed zemstą.
Jeszcze straszniejszą niż ten bolesny dotyk..
Gdy skończyłem 14 lat zły sen prysł. Rozpłynął się w mrokach mego pokoju tak często raczonego bolesnymi scenami...
Zły człowiek odszedł od Dobrej Duszy pozostawiając ją samą sobie...
By była wolna..
Tak jak ja byłem wolny..
Nareszcie mogłem spać spokojnie nie obawiając się o powtarzajacy się film...
Taśma została przerwana.
I zniszczona raz na zawsze otwierając mi drogę do normalnego życia...
W miłości i poszanowaniu...
Dobra Dusza dbała o mnie. Kochała mnie mocno lecz nie miała nigdy pojęcia co tak naprawdę działo sie gdy jej powieki zamykały sie w spokojnym śnie myśląc że człowiek ten jest przy niej...
Był przy mnie...
Ona nie wiedziała...
I nigdy sie nie dowie..
To już nie ma znaczenia.
Horror dopiegł końca.
Pora na bajkę o szcześliwej miłości, szczęściu, prawdziwych przyjaciołach i spokoju, którego zawsze pragnąłem.

Pozostało jedno...Wspomnienie...
Naszczęście lekko rozmazuje się ono gdzieś w mej pamięci...
Może zniknie na zawsze?
Tak...i Nie.

***Nie chcę współczucia. Piszę to tylko ku przestrodzie dla tych, którzy być może mają podobny problem lub mieli...Nie warto milczeć. Bo Horror może się nie skończyć...I trwać..Ja miałem swego rodzaju szczęście...Że on odszedł..Gdyby został milczałbym nadal. Wy nie milczcie. Bo milczenie oznacza zgodę na krzywdę. Jak zacytowałem na początku: "Krzyki nie mogą być... usłyszane już nigdy..." Moje nie..Wasze jak najbardziej.